Julian Assange
617 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
617 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
Gesprek met professor Gilles-Eric Séralini, hoogleraar moleculaire biologie aan de universiteit van Caen.
Het antwoord van de officiële gezondheidsdiensten en de « progressieve » wetenschappers (die de vooruitgang niet tegenhouden) liet niet lang op zich wachten: de studie van het Séralini-team werd verworpen door de GGO-deskundigen, die tegelijkertijd de integriteit van de professor aanvielen.
Sindsdien is de massamedia vrij stil geweest over dit onderwerp, dat nochtans van cruciaal belang is: terwijl wij praten, verspreiden GGO’s zich over de planeet, besmetten gewassen die voordien GGO-vrij waren, en zijn dus steeds een beetje dichter bij ons bord als ze er niet al zijn binnengedrongen via additieven en hulpstoffen (sojaderivaten in chocolade, koekjes en andere industriële producten bijvoorbeeld) of via het voeder van de dieren die wij eten(2). Roundup, het bestrijdingsmiddel dat in verband wordt gebracht met Monsanto’s genetisch gemodificeerde maïs NK 603 en dat net als deze maïs door het Séralini-team is bestudeerd, is het meest gebruikte bestrijdingsmiddel ter wereld (met een hoeveelheid van 10.000 ton/jaar in Frankrijk) en blijft overal ter wereld de bodem en het grondwater verontreinigen, en bijgevolg ook de terrestrische organismen.
In hun studie onderwierpen de wetenschappers een populatie van 200 volwassen ratten aan verschillende diëten(3) gedurende twee jaar, de gemiddelde levensduur van deze dieren (dezelfde als die welke door Monsanto worden gebruikt). De ratten ondergingen 11 ronden met bloed- en urineanalyses en histologie van 34 weefsels. In totaal zullen 108 parameters zijn onderzocht, een primeur.
De twee belangrijkste door wetenschappers waargenomen effecten zijn het ontstaan van tumoren, vooral bij vrouwen, en sterke toxiciteitseffecten op de lever en de nieren(4).
Gilles-Eric Séralini pleit voor een hervorming van de beoordelingsprocedures voor chemische stoffen en GGO’s aan de hand van drie beginselen:
- transparantie: de resultaten van de tests moeten openbaar worden gemaakt, evenals de protocollen (de methode),
- tegenstrijdige deskundigheid: als het betrekkelijk illusoir is onderzoekers te vinden die niet onder druk staan of een speciaal belang hebben, is de beste manier om een kwaliteitsbeoordeling te garanderen de deskundigheid tegenstrijdig te maken, zoals het geval is in het rechtsstelsel,
- de studie van chronische toxiciteit en synergistische effecten: de gezondheidseffecten van bepaalde chemische stoffen kunnen nog lang nadat zij door het lichaam zijn opgenomen tot uiting komen, soms in de volgende generatie. Er is dus behoefte aan evaluaties op lange termijn. Het is ook van essentieel belang rekening te houden met de potentieel verergerende effecten van de combinatie van verschillende verontreinigende stoffen (cocktaileffect en synergieën) die elkaar kunnen versterken, en zich niet tevreden te stellen met een analyse van de werkzame stof van een produkt dat veel verschillende moleculen bevat.
Kairos: Professor Séralini, na de publicatie van uw studie bent u het doelwit geweest van een zeer groot aantal aanvallen van allerlei aard. CRIIGEN heeft aangegeven dat zij eind 2012 smaadzaken heeft aangespannen en dat andere zaken in voorbereiding zijn. Komt er volgens u een einde aan de golf van aanvallen?
Prof. Dr. Gilles-Eric Séralini: Nee. Het is duidelijk dat er nu een nieuwe serie is, we hebben de fase van ad hominem aanvallen bereikt. Wij hebben gereageerd op alle wetenschappelijke kritiek, en ‘s werelds toonaangevende tijdschrift voor voedseltoxicologie heeft onze publicatie bevestigd, ondanks de niet aflatende en zeer ernstige druk van de biotech-lobby’s. Vijfenzeventig procent van de kritiek in de eerste dagen kwam van mensen die in de plantenbiotechnologie werken, of die octrooien hebben, of die betrokken waren bij de goedkeuring van deze GGO’s. Dus na de eerste ronde van kritiek, de bevestiging van onze studie en de publicatie van onze antwoorden op alle kritiek, zijn zij nu een beetje hulpeloos en hebben zij verschillende aanvallen op mij gelanceerd, eerst door mij een « activist », een « onwetenschapper » te noemen. Nu beweren ze dat ik beïnvloed ben door een sekte. Ik heb er genoeg van.
Zo was er de aanklacht wegens valsheid in geschrifte en het gebruik van vervalsingen tegen Marc Fellous(5) die, tijdens een proces wegens laster dat wij wonnen, een ondertekend document produceerde dat een vervalsing was.
Er zitten heel wat klachten in de pijplijn die klachten wegens laster zijn, en die zullen worden ingediend tegen mensen die de woorden « fraude » of « vervalste gegevens » tegen ons gebruiken, omdat we dat als wetenschappers niet kunnen laten passeren. Het is helemaal niet zoals ik hoorde om « de pers het zwijgen op te leggen », de pers doet wat ze wil, ze is vrij, maar ze kan niet zover gaan dat ze liegt zoals vandaag de dag het geval is. Het zal tijd zijn om hierover te praten als mijn advocaat deze klachten heeft ingediend.
Zie je, ze weten niet echt wat ze moeten zeggen. Mijn studie brengt ernstige tekortkomingen aan het licht in de evaluatie‑, controle- en toelatingsprocedures voor deze producten, alsmede de laksheid van de deskundigen die met deze procedures zijn belast.
Wij werken momenteel aan het verkrijgen en transparant maken van de gegevens die zijn gebruikt om deze producten, waaronder het bestrijdingsmiddel Roundup, toe te laten.
Het Franse nationale agentschap voor de volksgezondheid [ANSES– Agence sanitaire française] heeft onlangs toegegeven dat het niet over adequate gegevens beschikt voor Roundup of glyfosaat [molécule active du Roundup]. EFSA [l’agence sanitaire européenne] ook niet. In feite zijn we dus bezig met het karakteriseren van zeer ernstige gebreken.
K.: Ze geven toe dat ze niet beschikken over de toxicologische analyse van deze producten? Helemaal niet?
Prof. G.-E. Séralini: Dat wil zeggen, zij hebben geen bloedonderzoek gedaan bij ratten die lage-dilutie round-up hadden gekregen, wat ANSES zojuist heeft geschreven. Onze studie is een pionier op dit gebied.
Hetzelfde zou kunnen gelden voor andere pesticiden.
ANSES beschikte over de gegevens van een studie over glyfosaat, maar deze studie schijnt te zijn verborgen in een kantoor in Duitsland. En toch is er al een groot verschil tussen glyfosaat en round-up(6).
Dat is waarom de gezondheidsdiensten allemaal hetzelfde zeggen, ze bevestigen elkaar.
Uit een onderzoek van de krant « Lyon capitale »(7) is daarentegen gebleken dat er vooraf een afspraak was gemaakt tussen de agentschappen om enerzijds hetzelfde te zeggen en anderzijds mij te denigreren.
Dit is een mondiale kwestie met een zware impact: u weet dat alle gezondheidsagentschappen ter wereld dezelfde Monsanto-test hebben gebruikt om Roundup toe te laten. Maar deze bureaus geven nooit zelf opdracht tot iets, het is Monsanto die de basis levert, en de bureaus keuren het goed. Zij zijn het niet allen met elkaar eens, maar zij herhalen zich, zij fotokopiëren zich, zij stemmen ermee in om dit produkt winstgevend te maken. In ieder geval durven ze elkaar niet meer tegen te spreken. Mijn studie is dus een schop onder de tanden.
K.: Bij het lezen van uw boek « Tous cobayes! » blijkt dat het verbeteren van de wetenschappelijke kennis over GGO’s en aanverwante bestrijdingsmiddelen een strijd is. Het lijkt erop dat, wil de wetenschap op deze gebieden vooruitgang boeken, mobilisatie van de burgers noodzakelijk is om instrumentalisering van de wetenschap te voorkomen. Wat vind je hiervan?
Prof. G.-E. Séralini: De wetenschap wordt natuurlijk geïnstrumentaliseerd. Zo zijn de wettelijke vergunningen, zo zijn de voorschriften. Wetenschap, weet u, heeft haar eigen waarde, en evolueert met horten en stoten: een nieuwe ontdekking wordt een tijdlang tegengesproken door andere onderzoekers, die door het experiment te herhalen, nagaan of de hypothese al dan niet waar is. Dit is hoe wetenschappelijke ontdekkingen worden gedaan. Dat is één ding.
Wanneer er commerciële implicaties zijn, is het een andere zaak. Er zijn lasterlijke lobby’s, druk om producten goed te keuren, compromissen. Wij zitten niet meer in de wetenschap, maar toch zijn het wetenschappers die de bruggenhoofden zijn in dit verhaal, want het zijn wetenschappers die zitting hebben in de regelgevende agentschappen, in de vergunningscomités.
Naar mijn mening is het ergste, zoals ik in mijn boek heb aangegeven, vriendjespolitiek. Het is de bekendheid van de deskundigen met lakse regelgeving die zij dienen.
Als de samenleving zich er niet mee bemoeit, wordt de situatie inderdaad zeer ernstig, want elk gezin wordt getroffen door chronische ziekten die alleen, althans gedeeltelijk, in verband kunnen worden gebracht met de invloed op de gezondheid van de lakse industrialisatie van slecht geteste producten.
Als de samenleving geen second opinion eist, niet de transparantie waartoe de wet verplicht met betrekking tot de tests die producten moeten ondergaan om te worden toegelaten, en niet alle op de markt gebrachte producten langdurig laat testen, dan zullen wij ons door sommige industriële vergunningen laten verpletteren.
Net als bij kernafval, chemische verontreiniging door de exploitatie van schaliegas, enz., omdat al deze vergunningen gebaseerd zijn op opzettelijk lakse beoordelingen, om deze technieken winstgevend te maken. Maar als we ze op een duurzame manier zouden evalueren, d.w.z. als we het bestrijdingsmiddel in zijn geheel zouden evalueren in plaats van alleen maar een keuze van moleculen zoals nu gebeurt, zouden we de industriële wereld veranderen. Er zou geen excessief gebruik meer worden gemaakt van bestrijdingsmiddelen in de landbouw, en uiteraard zouden het niet dezelfde mensen zijn die van het systeem zouden profiteren. We zouden een meer lokale, meer duurzame, meer gediversifieerde landbouw hebben, en we zouden de kinderen van hongerige landen meer te eten geven dan de varkens van rijke landen.
Het systeem is opgebouwd door financiële netwerken die meer dan de helft van het mondiale BBP in handen hebben. Mijn rol als onderzoeker en leraar is om mensen te laten zien hoe dit systeem in elkaar zit. Ten tweede behoort de wereld toe aan hen die er deel aan hebben, en daarom is er zonder samenleving niets mogelijk.
K.: In uw boek bekritiseert u verschillende malen de logica van het produktivisme en de economische groei.
Prof. G.-E. Séralini: Natuurlijk is het kunstmatig en misleidend. Het werd uitgevonden in de 18e eeuw en is volledig achterhaald. De berekeningen zelf van het BBP en het BNP zijn berekeningen die ons doen geloven dat wij ons in een oneindige wereld bevinden, waar hulpbronnen kunnen worden geëxternaliseerd: beschikbaar water om te drinken, bebouwbare grond, niet-verontreinigde lucht, enz. In deze berekening wordt ook de hoeveelheid chemisch afval geëxternaliseerd die wij in de atmosfeer, de aarde en het water zullen dumpen. Wij externaliseren bijvoorbeeld ook de kosten van olie, zoals blijkt wanneer wij goedkopere aardbeien uit Argentinië kopen dan biologische en lokale aardbeien. Anderzijds zullen de arbeidskosten worden belast, waardoor kwaliteitslandbouw op menselijke schaal onrendabel wordt, terwijl een appel met sporen van 50 bestrijdingsmiddelen wel rendabel is.
We hebben dus een kunstmatige wereld die anarchistisch is gegroeid, als een tumor, en die de hulpbronnen van de aarde gebruikt alsof ze oneindig zijn, en deze berekening is biologisch gezien onjuist. Dit systeem dat rijkdom beschouwt als groei van het BBP, zonder rekening te houden met de externe factoren die het leven beperken, is biologisch verkeerd.
De instandhouding ervan onder druk van lobby’s, ten voordele van enkelen en ten nadele van de hele planeet en haar dierlijke en menselijke bewoners, en zelfs planten, is een contradictio in terminis. We hebben dus een systeem dat, zoals zelfs de politici die zeggen dat « het huis afbrandt », die het Kyoto-protocol voor het klimaat of het Cartagena-protocol voor de bescherming van de biodiversiteit in het leven roepen, zeggen, nou we hebben een systeem dat zichzelf gaat vernietigen, dat het tegendeel is van duurzaam, en dat veel leed veroorzaakt.
Ik zie het al, lezingen geven in meer dan dertig landen van de wereld, overal heb ik gevraagd wie in zijn naaste omgeving een chronische ziekte heeft zoals kanker, een hormonale ziekte, een voortplantingsziekte, een immuunziekte die de geneeskunde niet verklaart door een uitbraak van een virus of bacterie of een bekend genetisch probleem. En iedereen steekt zijn hand op.
Het gaat dus om een transformatie van de maatschappij, die uiteraard grote gevolgen heeft voor de kwaliteit van het leven, en die binnenkort ook de levensverwachting zal beïnvloeden.
De menselijke soort is niet buitenaards ten opzichte van alle levende soorten op de planeet, en ook zij zal te lijden hebben onder de huidige en geconstateerde erosie van de biodiversiteit. In feite lijdt ze er al aan, met al die chronische ziekten die in al onze families voorkomen.
Gesprek metJ.-B.G., 18 januari 2013.
