DE VREEMDE CONNECTIES VAN DE « LIBISCHE FONDSEN

Reynders, Claushuis, Fontinoy, etcetera

Als een hond op zoek naar de koffer en de drugs die erin zitten, weten we dat er iets achter de Libische affaire zit, dat het grote geld, de corruptie, de retrocommissies, de maffiapraktijken het verhaal vormen van dit kat-en-muisspel waarin België en de blauwe kliek(1) een leidende rol spelen. Het ruikt naar buskruit, maar een solide systeem beschermt de hoofdrolspelers van de affaire, waarin van de kleinste tot de grootste dingen zo zijn georganiseerd dat de hond niet bij de schat kan komen. De soliditeit van de structuur berust op de verdeling van verantwoordelijkheden en hiërarchische kennis onder allen, waarbij elke direct superieure schakel de voordelen kent van degenen die onder hem staan en hen bij deze geheimen houdt, waardoor een cascade van bescherming ontstaat. Deze vorm van organisatie met stilzwijgende, « verplichte » solidariteit, die typisch is voor maffiasystemen, komt subtiel tot uiting in « gecodeerde » mededelingen, zoals in het geval van Anne Delvaux, een Belgisch politica en voormalig journaliste, die in de Publifin-affaire, toen zij weigerde een deel van de ontvangen bedragen terug te betalen, zei: « Ik ben geen journaliste, maar ik ben lid van een groep mensen die al heel lang samenwerken. En indien nodig, ben ik bereid naar de rechtbank te stappen om dit tot op de bodem uit te zoeken. Ik denk dat sommige mensen dat niet willen.(2).

De « sommigen » die niet willen dat « alles gezegd en gedaan is » hebben het gehoord, en zij zullen wel twee keer nadenken over het risico dat zij hun privileges verliezen. Terwijl de media en politici samenwerkten om wat gebruikelijk was als een uitzondering voor te stellen, ontdekken we dat bijna iedereen erbij betrokken is, waarbij ieder voordeel heeft van een wereldwijd onrechtvaardige situatie, evenredig met het niveau van de persoonlijke macht en de grootte van de kring van « vrienden ». Deze onrechtmatige voorrechten, klein of groot, die een meerderheid, een minderheid in de samenleving geniet, impliceren dat iedereen afzonderlijk een oogje dichtknijpt voor de onrechtvaardige en onwettige praktijken die zij noodzakelijkerwijs inhouden. Dit is een recept voor de status quo, de ingrediënten voor continuïteit, of het nu gaat om « klimaat » of om sociale kwesties. In wat letterlijk een systeem is, van deze kleine compromissen tot deze grote compromissen, is er geen echte ruimte voor echte verandering.

Daarom staan de keuzes die politiek worden gemaakt bijna nooit in dienst van het volk, het algemeen welzijn en de natuur die ons verwelkomt. Zij kunnen zich alleen verzetten tegen wat de basis is van het collectief.

Maar als we het niet over inleidende opmerkingen willen hebben, laten we dan teruggaan naar enkele situaties waarin we het gevoel hebben dat we ons in deze intieme kringen begeven, waarin we tussen vrienden een paar diensten uitwisselen, waarin geld centraal staat, maar bewijs moeilijk te vinden is.

  1. ROBERT CLAUSHUIS, LIBISCH GELD EN PRINS LAURENT

Robert Claushuis is in meer dan één opzicht interessant in de affaire van de Lybische fondsen, fondsen die prins Laurent binden door een contract dat zijn non-profitorganisatie Global Sustainable Development Trust (GSDT) had gesloten met het land van de « gids ». Laten we de feiten in herinnering brengen, die we hebben herhaald in onze daaropvolgende analyse « Welkom in de plutocratie: Kazachgate, Afrika, netwerken… de MR op alle verdiepingen « (3):  » Prins Laurent heeft via zijn non-profitorganisatie Global Sustainable Development Trust (GSDT) schadevergoeding geëist voor de eenzijdige contractbreuk door Libië in 2010, na een contract uit 2008 voor de herbebossing van woestijngebieden in Libië voor ongeveer 70 miljoen euro. De Libische staat heeft nooit gereageerd op het verzoek, ondanks het feit dat hij tweemaal door de rechtbank in Brussel is veroordeeld tot betaling van 48 miljoen euro aan de VZW. De Belgische regering heeft altijd geweigerd de Libische fondsen te deblokkeren. Euroclear, dat de status van internationale clearinginstelling (ICSD) heeft, beweert op grond van een wet van 1999 gevrijwaard te zijn van inbeslagneming. Vandaar de klacht die de ASBL in 2015 indiende wegens schending van vertrouwen en witwassen « .

Robert Claushuis daarentegen lijkt niets met de hele affaire te maken te hebben. Directeur bij East-West Debt, dat tot voor kort uit drie vennootschappen bestond (East-West Debt NV, Antwerpen, East-West Debt BV, Den Haag en East-West Debt Ltd, Cambridge), is gespecialiseerd in schuldinvordering,  » het coördineren van gerechtelijke acties en toezicht houden op meer dan 50 advocaten « .(4). East-West Debt NV werd op 14 maart 1996 opgericht met een kapitaal van 3.600.000 BEF of 89.241 €. Robert Claushuis was de enige aandeelhouder op het tijdstip van(5). De bestuurders vermeld in de rekeningen neergelegd bij de NBB zijn Bernardus Löwenthal (woonachtig in Nederland) en Kathleen Ball (woonachtig in Antwerpen)(6). Robert Claushuis blijkt zijn bedrijf in november 2018 van Antwerpen naar Luxemburg te hebben verplaatst, precies 19 Route d’Arlon, 8008 Strassen(7), op 15 minuten rijden van Alpha Management Services (Route de Thionville, Luxemburg). Alpha Management, dat optreedt namens Claushuis, de initiator van bijna 351 offshorebedrijven, is een echt platform dat bedrijven opricht en liquideert volgens de behoeften van zijn klanten.

Robert Claushuis wordt in de Panama Papers vermeld, via Barney limited, waarvoor Alpha management services SA (Luxemburg) de tussenpersoon is, maar ook via Dunlands SA(8). Laatstgenoemde onderneming en Barney Limited, gevestigd op de Seychellen, werden opgericht en vervolgens in 2004 van Mossack & Fonseca gekocht, om vervolgens in 2010 te worden geliquideerd. Een van de vele bedrijven die Robert Claushuis leidt is Middle-East Consultants Ltd, gevestigd in Londen met een moedermaatschappij op de Turks & Caicos Eilanden. Het is ook waarschijnlijk dat veel van de bedrijven waarmee zij verbonden is, ons totaal onbekend zijn, hetgeen het principe zelf is van offshore.

Hoe dan ook, we kunnen hier zien dat er offshore structuren in overvloed zijn en dat er veel geld achter zit, niemand zal iets anders beweren.

WAT OOST-WEST SCHULD « OFFICIEEL » VERBINDT MET BELGIË

In de officiële documenten van East-West Debt (EWD), gepubliceerd in de Moniteur, vinden we de naam van Didier De Baere, vermeld als directeur en wettelijk vertegenwoordiger. Op de professionele gegevensuitwisselingssite LinkedIn staat dat hij van januari 2001 tot april 2009 directeur was van EWD. We vernemen ook dat de man adviseur is geweest van de Belgische nationale bank, handelsbesprekingen met Irak en Libanon heeft geleid bij Maintenance Partners of een Europese banklicentie heeft opgezet voor een Libanese bank; we vinden hem ook terug bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond, belast met de ontwikkeling van het nieuwe stadion in Brussel, ook betrokken bij het WK voetbal 2014 in Brazilië.

Is het een understatement om te zeggen dat Didier De Baere en Didier Reynders hun wegen hebben gekruist? Omdat Didier de Baere in augustus 2018 werd benoemd tot adjunct-directeur-generaal van het Agentschap voor Buitenlandse Handel, een agentschap dat  » organiseert gezamenlijke economische missies in nauwe samenwerking met de regionale diensten voor buitenlandse handel en de FOD Buitenlandse Zaken « Didier Reynders is vaak aanwezig, samen met andere ministers zoals Pieter de Crem, en Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Astrid die de economische missies voorzit.

Didier Reynders, die als minister van Buitenlandse Zaken deelnam aan talrijke economische missies van het Agentschap voor Buitenlandse Handel, krijgt nu wellicht de kans om nauwer en « officiëler » samen te werken met de nieuwe adjunct-directeur-generaal, Didier De Baere.

En wat dan, vraag je je misschien af? Dit is waar het interessant wordt, want volgens onze bronnen heeft Robert Claushuis Prins Laurent benaderd via een van de advocaten van zijn ASBL GSDT, om hem voor te stellen de helft van de 50 miljoen euro terug te vorderen die hij van Libië tegoed heeft. East-West Debt komt als geroepen, zoals Robert Claushuis in een brief aan Paolo Iorio, de Italiaanse advocaat van GSDT, opmerkt, omdat het al meer dan dertig jaar gespecialiseerd is in de invordering van schulden. Laatstgenoemde zou aldus het recht hebben de bedragen die Libië ten onrechte in handen heeft, officieel terug te vorderen, terwijl zij tegelijkertijd via deze transactie ongeveer 25 miljoen euro zou ontvangen, die « legaal » zou worden teruggevorderd door EWD, waarvan het aandeel in de buit voor bewezen diensten zou zijn.

Prins Laurent, die een val voelde, weigerde. Is er een vleugje verontwaardiging over de macht van het geld? Laten we niet te ver ingaan op het vermogen van de adel om zich te bekeren, maar de prins lijkt niet bereid om enkele dubieuze compromissen te aanvaarden en bereid te zijn om een staatsschandaal te onthullen. Prins Laurent zei het:  » Ik zal het nooit accepteren « . Als het aan het licht brengen van de waarheid voorrang zou krijgen op het terugwinnen van iemands aanspraak, zelfs als dat betekent dat men alles verliest, dan zou het fatsoen zijn doorgesijpeld tot in de kieren van adel en macht. Ongepubliceerd. In dat geval zullen ze geholpen worden. Wij zullen hem doen inzien, als dat mogelijk is, dat wat er gebeurt geen epifenomeen is van onze kapitalistische samenlevingen, maar de grondslag ervan. Het is niet voor niets dat wij in het epigraaf van ons vorige artikel aangaven: « Corruptie is geen epifenomeen van onze productivistische samenlevingen, zij maakt er deel van uit » .Geen toeval dus, maar gewoon een praktijk die getuigt van de werking van een systeem.

Prins Laurent is inderdaad op de weg naar helderheid: « Ik moet u zeggen dat ik verwachtte in Libië geconfronteerd te worden met corruptieproblemen, maar wat ik in België heb meegemaakt, had ik me nooit kunnen voorstellen . Je kunt horen dat hij iets weet wat hij niet zegt:  » Het is zeer ernstig, deze milities hebben mensen geëxecuteerd, mensen doen vluchten, mensen zijn op boten gezet om Libië te ontvluchten. Denk je dat mijn vrouw en ik dit geheim kunnen houden? Op ons, wat een last. Er zijn sterfgevallen van mannen « (9). Natuurlijk, Laurent, dit productivistische systeem doodt elke dag, van Congo tot Bangladesh, via China, Mexico, Congo… Het doodt te willen produceren en verkopen, alles en niets, grenzeloos te verlangen, rijk te willen zijn en meer te willen bezitten dan de ander. Op de reclame schermen is het schoon, in werkelijkheid is het dood. Twee miljard rente verdween uit de schatkist van Euroclear, via Luxemburg, de zetel van meerdere offshore filialen, waaronder de hierboven genoemde, rechtstreeks terugkeerde naar Libië volgens de VN, en bepaalde Libische terreurmilities voedde, waaronder die van Fayez al-Sarraj, de Libische premier die Didier Reynders in februari 2017 in Brussel ontmoette, om België te herinneren aan de steun voor zijn regering van nationale eenheid (GNA)? De Lybische mensen die nu op de vlucht zijn, die de FEB en de goedbedoelende bourgeoisie « verwelkomen » zonder te proberen te begrijpen waarom zij zijn vertrokken en wat er van nu af aan moet gebeuren om te voorkomen dat mensen uit hun land worden weggerukt.

Wanneer we weten dat de interesten van de Libische fondsen die bij Euroclear waren ondergebracht, werden vrijgegeven bij besluit van de Belgische administratie, een besluit dat door de VN onwettig werd geacht, en dat dit geld met name bestemd was om salafistische terreurgroepen te financieren, kunnen we bepaalde gelijkenissen en overeenkomsten afleiden… De bevestigende vraag van het Belgische parlementslid Marco Van Hees is op zijn zachtst gezegd duidelijk:  » Heeft Didier Reynders een paar miljard vrijgemaakt voor Libische milities om een paar miljoen vrij te maken voor Belgische bedrijven? ». Laten we ook de publicatie van deze brief van augustus 2012 niet vergeten, waarin Didier Reynders de Libische minister van Buitenlandse Zaken ondervraagt en aan zijn ambtgenoot onthult hoeveel Libische tegoeden bij BNP Paribas-Fortis en ING zijn ondergebracht en hoeveel tegoeden bij Euroclear Bank zijn bevroren op naam van de staatsfondsen LIA en Lafico. Het is merkwaardig dat een man die altijd heeft ontkend zich met het beheer van de Libische fondsen te hebben bemoeid, zijn ambtgenoot vraagt of Libië zou overwegen een deel van de fondsen « voor humanitaire doeleinden« vrij te geven. Humanitarisme is een goede zaak.

In sIn zijn brief voegde Reynders een lijst van Belgische bedrijven waarvan de Libische staat zou hebben aangegane schulden schulden uit de Kadhafi periode. De fout die in deze lijst is gesignaleerd is op zijn minst vreemd te noemen, terwijl de minister vraagt om terugbetaling door Libië van 3.608.283,78 euro 600.000 aan CK Technologie, dat in de schulden zit en al jaren probeert terug te betalen Bovendien eist de barmhartige Samaritaan Didier Reynders terugbetalingen zonder ooit de moeite te hebben genomen contact op te nemen met CK Technology. Ook vreemd. wanneer men weet dat het geld opgeëist door Prins Laurent, wat men ook denkt van de persoon hem a altijd geweigerd.

Twijfels groeien als we leren dat lMarc Monbali, voormalig directeur-generaal van de Schatkist, vertelde onderzoekers van de PJF in Brussel in november 2015 over de tussenkomst van Didier Reynders:  »  » In deze eerste lijst van 2012 werden enkele bedrijven betaald, zoals FN Herstal en CK Technology.  » FN weigerde vragen te beantwoorden, CK van haar kant zei dat zij de Libiërs nooit om geld heeft gevraagd — logisch genoeg, zij is hun geld schuldig. Marc Monbaliu voegde er toen aan toe datdat hij « geen interviews meer geeft over het onderwerp » van de Libische fondsen. Remonstraties, bedreigingen, intimidatie? Dit geeft een gevoel van déjà vu.gezien bijdeze wereld verlichten van waar « niets wordt gezegd » of of men dreigt omom alles te zeggen » (dixit Anne Delvaux), en waar uiteindelijk weinig lek. En wat misschien niet gezegd wordt en waar het best niet bij stilgestaan wordt, is dat als CK Technologie werd betaald « maar niets ontving, dan misschien « een andere » CK Technology kreeg het geld, toch?

De visvijver van Ukkel

Naast de Vivier d’Oie, de poel van daklozen(10)De gemeente bevat ook, zo niet dezelfde, een poel van corrupte mensen. Een feit waar de pers, net als andere, niet bij stil heeft gestaan is dat van Boris Boillon, die dicht bij Nicolas Sarkozy staat. Hij werd op 31 juli 2013 gearresteerd in Parijs, Garde du Nord, in het bezit van een tas met 350.000 euro en 40.000 dollar in contanten. Hij was op weg naar… Ukkel, terugkomend uit Libië. Ukkel is ook de gemeente waar Didier Reynders woont en waar Armand De Decker, oud-burgemeester, beschuldigd zal worden van beïnvloeding, omdat hij tot aan zijn nek betrokken was bij de zaak Kazachgate, toen hij advocaat was van Patokh Chodiev.

MOED, LATEN WE WEGRENNEN

Dus het is een beetje een puinhoop. Het wordt zelfs doordringend. En het is tijd om het schip te verlaten. Door naar Europa te gaan, bijvoorbeeld? La Tribune onthulde onlangs dat de Franse minister van Defensie  » Jean-Yves Le Drian zou Didier Reynders hebben opgebeld en hem de steun van Frankrijk hebben beloofd voor een post als secretaris-generaal van de Raad van Europa. Een baan die meer dan 30.000 euro per maand belastingvrij waard is. In januari heeft Didier Reynders zich kandidaat gesteld voor het ambt van secretaris-generaal van de Raad van Europa, dat op 1 oktober vrijkomt « . Dit was in ruil voor de selectie van Naval Group voor de aankoop van twaalf mijnenjagers door de Belgische (zes schepen) en Nederlandse (zes andere) marine voor een totaalbedrag van ongeveer 2 miljard euro(11).

En, zoals gewoonlijk, werpt de uitwisseling van procedures vruchten af:  » MRMinister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders maakt een grote kans om bij de benoeming in juni aanstaande secretaris-generaal van de Raad van Europa te worden (…) De huidige Belgische minister van Buitenlandse Zaken, Europese Zaken en Defensie kan volgend jaar oktober aantreden wanneer de huidige bekleder van deze post, de Noor Thorbjøn Jagland, de fakkel doorgeeft.(12). Het zou ook het einde betekenen van de carrière van Didier Reynders in de Belgische politiek. Wat een koopje. Na 30 jaar is het tijd om te veranderen, nietwaar, en de charmes van Gewurschtraminer te proeven?

De pers is opgetogen, zeker dat ze niet meer gestoord zal worden: « Goed nieuws voor België, de kandidatuur van Didier Reynders voor de post van Secretaris-Generaal van de Raad van Europa is opgenomen in de lijst van twee finalisten die is opgesteld door het Comité van Ministers van de internationale organisatie ».(13). We weten niet wat het ons zal brengen, maar, zoals in het voetbal, zolang België wint, zijn we gelukkig.

2. FONTINOY EN LBIA

Volgens onze informatie is Robert Claushuis, een zakenman met een internationaal netwerk van ondernemingen, de man aan wie de heer Fontinoy het beheer toevertrouwt van financiële operaties van hoog niveau die deskundigheid en vooral discretie vereisen. Gezien het feit dat Fontinoy de « rechterhand » is van Didier Reynders, is het dan te veel om te spreken van een trio? In ons vorige artikel(14) hebben wij onze twijfels geuit over de rol van Jean-Claude Fontinoy (JCF) in het Reynders-systeem. Altijd daar, altijd dicht bij de geur van zwavel, de koffers, maar nooit iets of altijd weinig. We maken wel vooruitgang in ons onderzoek. Jean-Claude Fontinoy, deskundige in het kabinet van de minister van Buitenlandse Zaken, rechterhand en goede vriend van Reynders, een « bescheiden » werknemer bij de NMBS, geeft een jaarsalaris op van 39.200 euro (+ 500 euro per zitting). Wat het erfgoed betreft, is wat wij vinden echter op zijn minst verrassend en in tegenspraak met deze officiële emolumenten. Er is een duidelijk contrast tussen dit « bescheiden » salaris en het onroerend goed van de familie Fontinoy, dat bestaat uit meer dan 60 bekende percelen, waarvan 23 gebouwen op 36 percelen, de rest bestaat uit grond, weiden en bossen.

Is het dan onfatsoenlijk om te vragen waar het geld vandaan komt? Maar ook welke kwaadwillende heeft een paar dagen geleden op de muren van enkele van zijn eigendommen getagd  » Libischbloed »,  » Corruptie « … Als het alleen de bedoeling was om schade te berokkenen door het verspreiden van valse beweringen, waarom heeft dan geen enkele media melding gemaakt van deze vandalistische daden, en waarom is Kairos de eerste die dat doet? Heeft Jean-Luc Fontinoy ook een klacht ingediend over de schade?

Zoals we in ons vorige artikel al zeiden.Céline en Jean-Claude Fontinoy hebben een passie voor oude stenen. Hun laatste transformatie, de Douxflamme Cens in Mozet, staat op het programma van de Open Monumentendagen » L’Avenir vertelt ons, vol enthousiasme over dit bijzondere verzamelaarsechtpaar: « Ze had postzegels of oude ansichtkaarten kunnen verzamelen of zeldzame rozen kunnen kweken. Samen met haar man Jean-Claude richtte Céline Fontinoy zich liever op huizen. Niet zomaar een huis: bij voorkeur oude huizen met karakter en ziel. Een verterende, kostbare maar winstgevende passie die hem al 30 jaar drijft ». Postzegels zijn nog steeds goedkoper, maar ze doen niet dezelfde dingen.15 jaar geleden was het veel rendabeler dan nu », analyseert Céline Fontinoy. Voor maandelijkse aflossingen van 50.000 francs kun je twee keer zoveel aan huur krijgen ».

Laten we niet vergeten dat JCF voorzitter is van de gemeentelijke adviescommissie voor ruimtelijke ordening en mobiliteit, maar ook vice-voorzitter van de vereniging « Les plus beaux villages de Wallonie ». De strenge criteria voor het label « Mooiste Dorpen van Wallonië » zorgen ervoor dat de plaatsen waar de mooiste, en dus duurste, huizen staan, bekend zijn en worden gecommuniceerd. Dit is een doeltreffende manier om het onroerend goed in Wallonië te controleren.

3. HET VERLICHTEN VAN DE GRIJZE GEBIEDEN

Er zijn nog steeds meer schaduwen dan helderheid. We hebben ze opgevoed in « Welkom in Plutocratie… ». (15) . Het is inderdaad vreemd dat de heer Olivier Theunissen, Antiquaris, op 21 december 2018 opnieuw een eretitel krijgt van Didier Reynders en tot Ridder in de Leopoldsorde wordt benoemd, terwijl hij op 8 mei 2012 ook al door Didier Reynders tot Ridder in de Kroonorde was benoemd.

Grappig is ook dat Olivier Theunissen bestuurder is van ITB-Tradetech S.A., een onderneming die spoorbielzen produceert en 90% van haar omzet in het buitenland realiseert, met name in de Democratische Republiek Congo, bij de Société nationale des chemins de fer du Congo (SNCC) en Gécamines. ITB, waarvan het Belgische ministerie van Financiën aandeelhouder was en waar Didier Reynders in 2008 kwam om deel te nemen aan het eerste eeuwfeest in Genval.

Merkwaardig is ook Jean-Pierre Reynders, de broer van Didier, die in 2004 tekende als architect voor de uitbreiding van het schoolgebouw van de Russische ambassade. We hebben hier vorig jaar in een artikel op gewezen… sindsdien heeft geen enkele media de informatie doorgegeven of in het Russische spoor gegraven.

Lybische fondsen, Rusland, Kazachgate, antiquairs, onroerend goed… vormen deze zaken het raamwerk van één enkel verhaal, of zijn het stukjes van verschillende puzzels, die elk hetzelfde werk van corruptie traceren dat als een systeem is opgezet?

Eric Arthur Parme

Notes et références
  1. Le président de la Commission d’enquête sur le Kazakhgate parlait de « réseau bleu ».
  2. www.rtbf.be/info/regions/detail_publifin-attaque-anne-delvaux-et-serge‑m…
  3. http://www.kairospresse.be/article/bienvenue-en-ploutocratie-kazakhgate-…
  4. http://www.eastwestdebt.com
  5. Au 31 décembre 2017, la société avait un capital de 347.100 € mais des fonds propres de 5.993.933 € pour un total bilan de 6.236.480 €. Les comptes ont été approuvés en assemblée générale le 19 juin 2018
  6. Voir https://data.be/en/company/East-West-Debt-ENT-E-0457468628/persons#Legal…
  7. file:///E:/RAPPORT%20FINAL%20AK47%20et%20ANNEXES/INFOS%20SUR%20LES%20SOCIETES/CLAUSHUIS/14–11-2018%20Transfert%20du%20siège%20à%20LUX%20de%20East-West%20debt.pdf
  8. https://offshoreleaks.icij.org/nodes/12080399
  9. Questions à la une, RTBF.
  10. « Sans difficulté financière », français fuyant l’impôt sur la fortune et regroupé dans les communes bruxelloises de Uccle et Ixelles.
  11. « Belgique : et si contre toute attente Naval Group remportait le contrat des chasseurs de mines », www.latribune.fr, 14/03/19.
  12. « Didier Reynders bientôt au Conseil de l’Europe? »www.7sur7.be27/03/19
  13. « Conseil de l’Europe: une chance sur deux pour Didier Reynders », www.lesoir.be, 27/03/19.
  14. « Ploutocratie… », op.cit.
  15. http://www.kairospresse.be/article/bienvenue-en-ploutocratie-kazakhgate-…

Espace membre

Leden