« CHAOS CREËREN EN DE ROLLEN OMDRAAIEN »? BEZINNING OP DE GEORGANISEERDE EN AAN DE GANG ZIJNDE DEMOBILISATIE

Preambule

Herinneren wij ons nog dat wij 5 jaar geleden, 3 jaar geleden, 1 jaar geleden, toen wij zagen dat de wereld waarin wij leefden aan het zinken was, de stiekeme hoop hadden dat er echte verandering zou komen. 5 jaar, 3 jaar, 1 jaar zijn voorbijgegaan en de situatie is verslechterd, zowel op sociaal gebied als wat het klimaat betreft. Langzaam gaan we naar de afgrond, wie kan dat ontkennen?

Maar terwijl wij de onvermijdelijke consequenties moeten trekken, vergeten wij altijd te denken aan onze vroegere hoop, die nu in rook is opgegaan. Dit vermogen om zich niet te herinneren waar we op hoopten om opnieuw te beginnen vanuit het heden, als het een voorwaarde van hoop is, blijft tragisch, omdat het een onderwerping aan een eeuwig heden betekent. Toch moeten wij ons altijd een voorstelling kunnen maken van de toekomst om te voorzien hoe wij later spijt kunnen krijgen van wat wij nu doen.

Maar wij moeten toegeven dat wij nog steeds een stap achter zijn, waardoor wij ons oneindig wanhopig voelen, dat het ergste nog steeds gaande is, dat er nog geen echte verandering heeft plaatsgevonden en dat de huidige maatregelen deel uitmaken van de continuïteit; en dat de echte verandering waarop wij wachten misschien wel nooit zal plaatsvinden. Zij die kinderen hebben, vrezen hen achter te laten in een wereld die wel eens een hel zou kunnen worden, zoals het begin van de klimaatverandering ons in herinnering brengt; zij die nog geen kinderen hebben, denken dat zij er misschien nooit een zullen krijgen. Maar laten we gerust zijn, want als we erover kunnen nadenken, dan is dat omdat we geen deel uitmaken van die vroegere doden of huidige overlevenden, dood op geleende tijd vanwege onze manier van leven. Zij hebben niet de gelegenheid om te filosoferen en zich af te vragen of de toekomst een hel zal inhouden voor hun kind, dat is nu al elke dag het geval.

De Polen worden tegengehouden…

Toch zijn er mogelijkheden. Maar nu de « gele hesjes » in opstand komen en de door de staat gedicteerde spelregels weigeren, roepen sociaal-reformistische bewegingen de ministers op in actie te komen om het klimaat te redden. Waar de eersten hebben begrepen dat degenen die hen regeerden hen in de ellende van dit verlaten perifere Frankrijk hebben gestopt en achtergelaten, smeken de laatsten nog steeds bij degenen die de natuur hebben vernietigd — meestal met onze stilzwijgende instemming — en dat blijven doen, opdat « zij begrijpen dat de regels van het spel koste wat kost moeten worden veranderd ». Het is een fabelachtig vertoon van naïviteit⁽¹⁾, terwijl men tegelijkertijd een daaruit voortvloeiende demobilisatie van het volk teweegbrengt, om degenen die de chaos hebben georganiseerd te vragen nu bij zinnen te komen.

Het klinkt als een grap, maar dat is het niet. Act for Climate Justice » heeft de actie « Interpelle tes ministres! » gelanceerd waarbij « iedereen wordt uitgenodigd om een boodschap te sturen naar de vier ministers die bevoegd zijn voor klimaat- en milieukwesties: Marie Christine Marghem (federaal), Jean-Luc Crucke (Wallonië), Céline Fremault (Brussel) en Joke Schauvliege (Vlaanderen ). Waar denk je dat ze om geven, mijn liefste? Was de les van mevrouw Marghem niet genoeg voor u, toen België twee dagen na de klimaatdemonstratie tegen een voorgestelde richtlijn inzake energie-efficiëntie stemde? Noch zijn nucleaire inconsistenties? Of die van Jean-Luc Crucke, minister van Begroting, Financiën, Energie, Klimaat en Luchthavens (ja, klimaat en luchthavens…), die onlangs besliste om de lichten met ontladingslampen (natrium en andere) op het hele Waalse autowegennet te vervangen door LED-lampen, wat de Walen 600 miljoen euro zal kosten, enkel ten voordele van SOFICO, zijn leveranciers en hun aandeelhouders⁽²⁾. Of Céline Fremault, die ons de uitrol van 5G in Brussel cadeau doet?

 » De politici van vandaag maken deel uit van het probleem, niet van de oplossing; de beslissingen die zouden moeten worden genomen om een belangrijke mentaliteitsverandering tot stand te brengen, maken hen zeer impopulair, en zij zijn zich daar terdege van bewust.

Stephen Emmott, 10 miljard

En zelfs al zouden de gekozen vertegenwoordigers eensgezind optreden, dan nog kunnen wij slechts verwachten dat dit in een bedrieglijke, fictieve vorm gebeurt, na communicatiecampagnes die tot doel zullen hebben ons het door de elites besloten project te doen aanvaarden, d.w.z. ons daar te brengen waar zij ons willen hebben door ons te doen geloven dat wij het zijn die de weg hebben uitgestippeld. Lang voor de ‘klimatologische’ omwenteling van het publiek waren ze al aan de slag gegaan met het Nationaal [‘publiek-privaat’] Pact voor Strategische Investeringen, dat op 11 september 2018 met veel tamtam werd gelanceerd in het Tervurenmuseum… Aan het roer van dit Pact: Michel Delbaere, CEO van Crop’s (productie en verkoop van groenten, fruit en diepvriesmaaltijden) en voormalig baas van Voka⁽³⁾Dominique Leroy, CEO van Proximus; Marc Raisière, CEO van Belfius; Michèle Sioen, CEO van Sioen Industries(de wereldleiderop het gebied van energie-efficiëntie). van de markt voor gecoat technisch textiel en hoogwaardige beschermkledij), voormalig voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), Nederlandstalig manager van het jaar 2017, overigens betrokken bij Luxleak; Baron Jean Stéphenne, goed ingeburgerd in academische en politieke kringen, net als zijn andere acolieten, voormalig vice-voorzitter en algemeen directeur van de farmaceutische multinational GlaxoSmithKline Biologicals, maar ook voorzitter van de raad van bestuur van Nanocyl, spin off van de universiteiten van Luik en Namen, gespecialiseerd in koolstofnanobuisjes (batterijen, auto’s, elektronica, enz.); Pieter Timmermans, beheerder van het VBO⁽⁴⁾.

De troepen rukken op, of de geplande doorbraak van de particuliere

De CEO’s hebben in dit rapport « concrete aanbevelingen wilde doen voor dringende investeringen in België. « Begrijp dus dat lang voordat studenten op donderdag demonstreerden of u op zondag door de straten van Brussel liep, de « beleidsmakers » andere zorgen en urgenties hadden dan het klimaat. Zij wachten alleen op investeringen die  » de fundamenten van onze economie te versterken. Als gevolg daarvan zou de economische groei moeten versnellen en zullen nieuwe banen worden gecreëerd. Op die manier kunnen we het Belgisch sociaal model in stand houden. « Het Belgischesociale model « ? waar een op de vier kinderen onder de armoedegrens leeft, waar het aantal daklozen elke dag toeneemt, waar hoe armer je bent hoe meer je mist op school… ? In dit pact, dat een echt werkgeversplan voor de komende decennia is, is er geen mogelijkheid om het samenlevingsmodel ter discussie te stellen en dus ook geen kans om « het klimaat te redden ». Bedrijfsleiders zeggen ons « wij willen een economisch model niet in twijfel trekken, maar ook niet het tegenovergestelde ». (Le Soir, 06/02/19). Vertaling: ze weten wat ze willen, maar ze willen niet dat wij het weten.

De meest naïeve zou gedacht hebben dat de parlementsleden verontwaardigd zouden zijn over de samenstelling van een dergelijk panel van bedrijfsleiders die verondersteld werden na te denken over de toekomst van België. Integendeel, zij zijn allen zeer enthousiast, zo niet veeleisend. Dit pact is slechts « het uitgangspunt voor de verwezenlijking van deze dringende investeringen « , georganiseerd op transnationaal niveau en met steunpunten in elk land. Het is interessant vast te stellen dat zeer snel na de ondertekening van dit pact, maar ook na de oprichting van een VZW, Mandat climatique, die zoals wij zullen zien als een grijze eminentie fungeert, leiders verschijnen waarvan het spontane karakter twijfelachtig is⁽⁵⁾. De jonge Zweedse Greta Thunberg lanceerde een klimaatstaking die al snel navolgers kreeg in Europa, waaronder Anuna De Wever en haar vriendin Kyra Gantois die de Youth for Climate-beweging lanceerde, al in juli 2018. Wat minder bekend is, is dat het de start-up We Don’t Have Time was die  » zijn mediasucces orkestreerde. De eerste foto’s van Greta Thunberg die op het internet circuleerden, waren genomen door Mårten Thorslund, marketing- en duurzaamheidsmanager bij We Don’t Have Time (…) tech start-up die de kracht van sociale netwerken wil gebruiken om leiders en bedrijven verantwoordelijk te houden voor klimaatverandering « ⁽⁶⁾. In België zal de organisatie Mandat climatique deze rol van « verantwoordelijk maken van leiders en bedrijven  » op zich nemen door het opzetten van echte reclamecampagnes, zoals Sign for my future, dat haar vlaggenschip-product zal promoten: de « klimaatnoodtoestand ».

Let klimaat is politieker dan ooit

Jeugd voor klimaatmuze Anuna De Wever, die  » niet gelooft in het politieke systeem  » en voor wie « het milieu apolitiek is en iedereen aangaat « .⁽⁷⁾Ze verliest haar verve en haar kritiek wanneer ze op 5 februari de microfoon neemt voor een publiek van bedrijfsleiders bij de inhuldiging van Sign for my future, een initiatief dat bekrachtigd werd door talrijke multinationals zoals BNP Paribas, Unilever, Bpost, Google, Colruyt, bedrijfsleiders, ngo’s en alle Belgische persgroepen die in handen zijn van de grootste fortuinen…

Sign for my future wil« zonder politieke kleur of commercieel doel, neutraal en anders  » zijn (JT RTL, 05/02/19).  » Geen commercieel doel « Ook al zei Marc Dubois, directeur van de groep Spadel (Spa, Bru, Devin, enz.), op de dag dat de campagne werd gelanceerd: « Bij duurzame ontwikkeling zijn er de drie P’s, een van de P’s is winst, naast planen en mensen, dus ik heb er geen probleem mee om over winst te praten in een kader van duurzame ontwikkeling, geen probleem mee… « . Het is duidelijk: er kan geen duurzame ontwikkeling zijn zonder de P van winst, waarbij de andere twee (« people and planet ») er slechts als achtergrond zijn.

Macrons neiging om te weigeren rechts of links te zijn, maakt deel uit van een moderniteit die de grenzen wil doen vervagen, die beweert zonder ideologie te zijn, apolitiek, terwijl hij volhoudt dat men miljardair kan zijn en het klimaat kan redden. De smeltkroes van « Teken voor mijn toekomst » is hiervan het bewijs, waarbij de dubbelzinnigheid van de slogan « klimaatstrijd » bijdraagt tot deze verwarring. U zou deze woorden, die dateren van 1983 en vandaag geschreven zouden kunnen zijn, nog eens moeten lezen, want ze zeggen alles:  » De alarmerende campagnes over de hulpbronnen van de planeet en de vergiftiging van de natuur door de industrie zijn zeker geen voorbode van een plan van kapitalistische kringen om de groei te stoppen. Het tegendeel is waar. Het kapitalisme gaat nu een fase in waarin het gedwongen zal zijn een reeks nieuwe technieken te ontwikkelen voor de produktie van energie, de winning van delfstoffen, de recycling van afval, enz. en om een aantal van de natuurlijke elementen die noodzakelijk zijn voor het leven om te zetten in handelswaar. Dit alles luidt een periode in van intensiever onderzoek en technologische omwentelingen die enorme investeringen zullen vergen. Wetenschappelijke gegevens en ecologisch bewustzijn worden gebruikt en gemanipuleerd om terroristische mythen te construeren die tot doel hebben de mensen de inspanningen en opofferingen te doen aanvaarden die onontbeerlijk zullen zijn voor de nieuwe cyclus van kapitalistische accumulatie die op het punt staat plaats te vinden « ⁽⁸⁾.

Als de media zich liet meeslepen,  » van de Washington Post tot de New York Times De enige reden waarom het bericht « klimaatverandering » dat een jonge onbekende vrouw op Facebook plaatste, op talrijke televisiezenders werd uitgezonden, is dat het geen duidelijke aanklacht inhoudt tegen het kapitalistische systeem en zijn principe van onbeperkte accumulatie. Zoals de socioloog Alain Accardo het stelt,  » het wijdverbreide pleidooi voor « openheid » en « dialoog » in alle richtingen gaat voorbij aan het feit dat de enige dialoog die in het systeem goed wordt waargenomen, die tussen varianten van een zelfs en dat de enige durf die welkom is, rituele heiligschennis is en de voorbijgaande excessen van de mode… « ⁽⁹⁾Te geloven dat een dergelijk protest een omslagpunt in de media teweeg zou kunnen brengen, was onwetend over de rol van de massamedia in een kapitalistisch systeem, dat al decennia lang onwetendheid onderwijst. Op zaterdag 9 februari stond Anuna De Wever op de cover van Le Soir, met een dubbele pagina. Het was bij BeCentral dat zij de journalisten van de krant ontving voor het interview. BeCentral is de nieuwe « digitale campus », gecreëerd en ondersteund door 40 ondernemers, om « de digitale vaardigheidskloof te dichten en de digitale transformatie in België te helpen versnellen « . Tot de oprichters behoren: Bart Becks, CEO van Angel.me, een platform voor investeringen in start-ups, die de tax-shelter promoot; Karen Boers, mede-oprichter en directeur van Startups.be; Chris Burggraeve, voormalig commercieel directeur van AB Inbev, die onlangs investeerde in greenRush, ‘s werelds grootste online marktplaats voor de legale verkoop van cannabis; Herman Derache, directeur van Sirris, een bedrijf dat zich richt op bedrijfs- en technologiestrategie; Pascal Van Damme, werkzaam bij Dell; Peter Hinssen, CEO van Nexxworks, dat een « tax-shelter » is voor de Europese Unie. gemeenschap van thought leaders die bedrijven helpt gedijen in een tijdperk van disruptie « ; etc⁽¹⁰⁾.

Of de leiders van deze klimaatbewegingen slachtoffers of gewillige protagonisten zijn, is niet het belangrijkste, als we bedenken dat hun « rituele heiligschenningen en tijdelijke wandaden  » ongetwijfeld het resultaat zijn van een weinig bekende communicatiestrategie van de autoriteiten, die men eenstroturfing. Deze…  » wordt bereikt via allerlei communicatiekanalen (web, drukwerk, oprichting van een nepbelangengroep, frauduleus werven van steun voor een zaak, enz.) die de indruk wekken dat zij op de burger zijn gebaseerd en/of dat zij de belangen van de burgers verdedigen. Zij zijn veeleer het werk van een andere acteur, die zijn ware identiteit geheim houdt en met zijn eigen agenda niet publiekelijk erkent. Op basis van een verkeerde voorstelling van zaken maakt astroturfing deel uit van de communicatiestrategieën die dagelijks in de openbare ruimte worden uitgevoerd, of het nu gaat om public relations, marketingcommunicatie en/of sociale reclamepraktijken, om er maar enkele te noemen « ⁽¹¹⁾. Dit is een modernisering van de technieken waarmee Edward Bernays, de vader van de « public relations », aan het begin van de ^20e eeuw begon.

Het was dus een beetje een sprong om de « noodtoestand met betrekking tot het klimaat » te zien als een mobiliserend concept. Dit permanente « crisisbeheer » heeft inderdaad een toestand van permanente ongerustheid teweeggebracht (« JIk ben 17 jaar oud en mijn angst voor klimaatverandering drijft me « , 08/02/19, Le Soir;  » Angst voor het klimaat leidt me « Le Soir, 9–10/02/19) die de ontvankelijkheid van de burger voor de boodschappen van de klimaatpropaganda agentschappen vergemakkelijkt.

De urgentie van sommigen was dus niet de urgentie van anderen, en de legitieme urgentie van een groot deel van de bevolking ten aanzien van de klimaatramp vormde paradoxaal genoeg een gelegenheid om de behoefte aan snelheid, die inherent is aan gevaar en angst, in verband te brengen met het project voor technologische overgang van de werkgevers. « Al bijna 40 jaar wordt ons door de stem van de geleerde orakels verteld dat de tijd dringt, dat we nog maar 10 jaar hebben om van koers te veranderen, om deze radicaal nieuwe, « prachtige maar formidabele » uitdaging aan te gaan, enz. (in 1992 ondertekenden 1600 wetenschappers, waaronder 102 Nobelprijswinnaars, een « waarschuwing aan de mensheid » waarin werd gesteld dat « er nog maar één of twee decennia over zijn voordat (b.v. « we zullen alle kans verliezen om te ontsnappen aan de bedreigingen waarmee we worden geconfronteerd en de toekomstperspectieven van de mensheid zullen drastisch worden beperkt »). Men zou de spot kunnen drijven met een noodtoestand die met zo weinig haast is ingevoerd, maar de verklaring is vrij eenvoudig. Het was alleen noodzakelijk dat, zodra een drempel was overschreden in de aanvallen op natuurlijke evenwichten, bekend als « negatieve externe effecten », het kapitalistisch management de mogelijke positiviteit hiervan leerde erkennen en, via het enige « bewustzijn » dat kan worden toegeschreven aan catastrofistische deskundigen, een bron van eeuwigdurende winstgevendheid ging zien, waarvan het alleen zijn opdrachtgevers en aandeelhouders hoefde te overtuigen « ⁽¹²⁾.

Onder het mom van klimaatverandering wordt de roof van de eeuw voorbereid, waarbij een massale overdracht van overheidsmiddelen naar de particuliere sector wordt georganiseerd. Teken voor mijn toekomst eist, samen met de werkgeversfederaties, bijvoorbeeld een « investeringsplan » dat uiterlijk in 2022 in werking moet treden en een « klimaatwet » die het wetgevingskader aanpast met het oog op meer winst. Het verzoek van de ondertekenaars is gericht tot de gehele politieke wereld. « Het doel is om het publiek te verbreden maar ook om te laten zien dat het klimaat geen politieke kleur heeft », vertelt Koen Verwee, initiatiefnemer van deze tekst en tevens CEO van De Persgroep.⁽¹³⁾een van de grote Belgische persgroepen, eigendom van de familie Van Thillo, het 18de grootste Belgische fortuin (1.066.410.000 euro). Het is bijna kopiëren en plakken van de eisen van de werkgevers die te vinden zijn in het Nationaal Pact voor Strategische Investeringen of in de documenten van de Europese Commissie. In het convenant staat: « . Als we vandaag niets doen, lopen we tegen 2030 tientallen miljarden euro’s aan welvaart mis. Als dit vandaag ongelukkig is, is het morgen een ernstig probleem. Wij hebben dringend behoefte aan deze extra groei en welvaart. België wordt geconfronteerd met een aanzienlijke vergrijzing van zijn bevolking. Dit betekent dat steeds minder werknemers zullen bijdragen aan de welvaart, terwijl we steeds meer geld nodig zullen hebben om de stijgende kosten van pensioenen en gezondheidszorg te betalen. We moeten er dus voor zorgen dat we de groei versnellen en meer welvaart creëren. Als we op koers blijven naar welvaart, zullen we meer middelen ter beschikking hebben om deze kosten te dekken. Met meer welvaart kunnen we ook blijven investeren in onderwijs, onderzoek, ontwikkeling, mobiliteit en de technologieën van morgen. En zo zullen we ook voor de toekomstige generaties groei en welvaart behouden en van België op alle gebieden een Europese leider maken. « Groei, welvaart. Amen.

Stakingen van massavernietiging

De gerichte aanvallen worden dus veelvoudig en gevarieerd, en krijgen des te meer impact omdat ze niet worden opgevat voor wat ze zijn (offensieven uit de economische wereld), maar voor oplossingen die voortkomen uit een politieke afweging van de zorgen van de mensen; deze verwarring zelf is het gevolg van de massale propaganda van de massamedia die de rol speelt van De openbareomroep RTBF blinkt uit in deze functie. Zo stemde het Parlement in het midden van de zomer, in een context van « digitale transitie », over de plaatsing van slimme meters in Brussel; tegelijkertijd werkte het bedrijf Fremault zijn strategie uit voor de verspreiding van 5G op het hele Brusselse grondgebied, waarvan de teksten van de voorontwerpen van ordonnanties en decreten enkele weken later in eerste lezing door de regering werden goedgekeurd; aan de onderwijskant, de SETT, School Education Transformation Technology, heeft het^« 1e digitale schoolevenement » gepland voor april 2019.

Heeft u bedenkingen bij digitaal onderwijs?  » Het onderwijs moet betrokken raken en de sprong wagen. Van basis- tot hoger onderwijs hebben scholen tot taak de jeugd van vandaag te vormen voor de wereld van morgen (…) In vele opzichten is de digitale overgang al aan de gang: u en al uw leerkrachten zijn de hoofdrolspelers . De Franse Gemeenschap zal zelfs een omzendbrief (6960) uitvaardigen :« Twee dagen om technologieën te ontdekken die aangepast zijn aan de wereld van het onderwijs « , die zij zal opnemen in de catalogus van de lerarenopleiding. Interessant wanneer men bedenkt dat SETT exposanten zal ontvangen zoals Microsoft, Ricoh, Hewlett-Packard, Technobel (kenniscentrum gespecialiseerd in digitale technologie), enz. Op maandag 4 februari 2019 waren dezelfde « beslissers » aanwezig op het « FEB Electoral Forum », met Béatrice Delvaux (Le Soir) als ceremoniemeester, vergezeld door Christophe Deborsu (RTL), Indra Dewitte (Het Belang van Limburg), Ivan De Vadder (VRT) en Pieter Timmermans (FEB); in januari stelde Good Planet, gesponsord door Axa, Ikea, Deloitte, Delhaize, etc., voor om  » collectthe voice of young people on climate  » (zie foto hieronder, politie die de bazen beschermt, bij de ingang van de Beaux-Arts).

Het was echter de oprichting van de ASBL Mandat Climat op 13 juli 2018, die de bezorgdheid van de werkgevers om het tempo te versnellen formaliseerde door de oprichting van een ad-hocorganisatie, bestaande uit reclamebureaus en de vrijwilligerssector. Deze zal officieel  » Het is de bedoeling actie te ondernemen om beleidsmakers ertoe aan te zetten alle nodige maatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat de doelstellingen van het Klimaatakkoord van Parijs in België worden gehaald. Deze doelstellingen moeten de opwarming van de aarde beperken tot maximaal 2°C ». Ook al is deze wens op zich vroom, aangezien het helaas te laat is om een overschrijding van de 2°C⁽¹⁴⁾ te voorkomen, toch wijst alleen al de herkomst van de leden van de VZW op veel minder nobele belangen. Het zijn: Guy Weyns, Tomas Wyns, Piet Colruyt, Annemie Goegebuer, Piet Wulleman, Sylvie Irzi, Davy Caluwaerts, Antoine Lebrun, Céline Tellier, Mathias Bienstman, David Leyssens, Frank Van Swalm⁽¹⁵⁾. Als de meeste van deze namen u niet veel zeggen, afgezien van Colruyt, schetsen de profielen drie polen die de ware doelstellingen van de VZW aangeven.

1. De werkgeverspool :

-GuyWeyns, voorheen van Morgan Stanley, is de huidige directeur van Paradigm Capital Investments.⁽¹⁶⁾

- Piet Colruyt zit in de directie van de Groep Colruyt, neef van de grote baas Jef Colruyt. Heeft de zakenman de kans gegrepen om geld te verdienen aan de ellende die hij helpt verlichten, en tegelijk wat palliatieve zorg te verlenen (in de novltaal « sociaal ondernemerschap » genoemd), Piet werd zich enkele jaren geleden bewust van de financiële niche die het milieu vertegenwoordigde en dat hij de boot absoluut niet kon missen:  » Een onderneming die wil bijdragen tot duurzame ontwikkeling heeft er alle belang bij dat haar project rendabel is om de duurzaamheid ervan te waarborgen. « ⁽¹⁷⁾

2. De afdeling media/communicatieagentschappen:

- Koen Verwee is directeur « nieuwsmedia » bij Persgroep Publishing, een persgroep die onder meer L’Echo, De Tijd, Het Laatste Nieuws en De Morgen uitgeeft, en, voor het geval iemand het vergeten is, eigendom is van de familie Van Thillo, het 18de grootste fortuin van België. Koen Verwee was voorheen Vice President van UPC Cablecom, een Zwitserse operator (televisie, internet, telefoon) met meer dan 1,2 miljoen klanten, en bekleedde dezelfde functie bij Telenet⁽¹⁸⁾.

- Annemie Goegebuer heeft na de culturele wereld in Milaan, Genève en Parijs op ministeriële posten gewerkt, alvorens te belanden bij het reclamebureau Publicis, waar zij « strategisch directeur » is. Bij Publicis was zij verantwoordelijk voor de communicatie van BNP Paribas Fortis, Orange, Hello bank en Carrefour⁽¹⁹⁾.

- Piet Wulleman ishoofd strategie bij het reclamebureau Guillaume Duval, dat deel uitmaakt van de Publicis-groep. Hij omschrijft zichzelf als een « consumentenpsycholoog » met meer dan 20 jaar ervaring. Zijn passie is « creatieve teams helpen om diepe consumenteninzichten te vinden en deze om te zetten in krachtige communicatie « ⁽²⁰⁾.

- Sylvie Irzi is directeur bij Mediabrands, een reclamebureau, na hoge functies te hebben bekleed bij Microsoft⁽²¹⁾.

- Davy Caluwaerts, is directeur van Publicis Emil Benelux⁽²²⁾.

- David Leyssens is verantwoordelijk voor de operationele leiding van The Shift, een soort organisatie die actoren samenbrengt, opleidingen organiseert, met name rond het thema ecologische overgang⁽²³⁾.

3. De NGO/verenigingspool: een soort relais tussen de werkgeverspool en de burger:

- Céline Tellier is adjunct-secretaris-generaal van de federatie van milieuverenigingen Inter-Environnement Wallonie.

-Mathias Bienstman, econoom, is beleidsdirecteur bij de Bond Beter Leefmilieu, een federatie van meer dan 140 Vlaamse milieuverenigingen.

- Antoine Lebrun is directeur van WWF België, de beroemde…⁽²⁴⁾

De voorstellen van deze kapitalistische kaste

De leidende pool is duidelijk de eerste, die de diensten van een propaganda-orgaan nodig heeft om zijn doelen te bereiken (pool 2) en een relais naar de « burgermaatschappij » (pool 3) die de twijfels en zorgen van sommigen zal wegnemen. Zoals onze vriend Demosthenes in zijn recente boek zegt, wordt dit universum van jonge kapitalisten gekenmerkt door vier eigen stellingen:

1. de eerste, politieke, zou zijn:« Wij zijn de meesters omdat wij de dragers van de geest zijn (wetende dat de ware meesters diegenen zijn die de « slaven » in dienst weten te stellen van doelen die boven hen uitstijgen) »;

2. dan, over deze kunst van regeren door verbergen:« Wij hebben de plicht onze doelstellingen te verbergen (omdat wij willen dat zij slagen) »;

3. het derde, neo-Malthusiaans, betreft de toekomst van de wereld:« Het voortbestaan van de wereld staat op het spel op korte termijn »;

4. de laatste en vierde, door dezelfde auteur goed beschreven, verwijst naar Mandeville’s fabel van de bijen, waarvan het principe als volgt zou kunnen worden samengevat:« Privé ondeugden maken publieke deugd en alleen kapitalisme, omdat het amoreel is, kan de wereld redden »⁽²⁵⁾.

De werkgeverszijde van de organisatie van het klimaatmandaat condenseert inderdaad deze vier voorstellen. Heeft Piet Colruyt, mentor van de VZW, niet deelgenomen aan het collectieve werk  » Alles voor sociaal 3.0. Zullen ondernemers de planeet redden? « Hij is dus de drager van de kennis en de geest die de massa niet heeft (punt 1); het is echter bekend dat de aandeelhouder van Colruyt geïnvesteerd heeft in meerdere bedrijven en start-ups die verband houden met de energietransitie en hernieuwbare energie, maar hij verbergt zijn doelstellingen onder filantropische en ecologische waarden⁽²⁶⁾ (punt 2); Klimaatmandaat is gebaseerd op het primaire principe om de doelstellingen « beperking van de opwarming van de aarde tot maximaal 2°C  » af te dwingen en, op sociaal vlak, werd Piet Colruyt zelf gewonnen voor sociaal ondernemerschap door het lezen van Hoe de wereld te veranderen. Sociale ondernemers en de kracht van nieuwe ideeën. Een redder dus (punt 3); ten slotte dringen Piet Colruyt en zijn trawanten er bij politici op aan om actie te ondernemen om « de planeet te redden », maar doen ze er alles aan om diezelfde politici ervan te weerhouden actie te ondernemen zodat families zoals de zijne geen onfatsoenlijk fortuin kunnen vergaren en met 2 miljard 417 miljoen euro de tweede plaats in het koninkrijk innemen qua rijkdom.

Contra-insurgency

 » De bourgeoisie die alleen voor zichzelf werkt, alleen voor zichzelf uitbuit, alleen voor zichzelf bloedbaden aanricht, moet doen geloven dat zij werkt, uitbuit, bloedbaden aanricht voor het uiteindelijke welzijn van de mensheid. Het moet eruit zien alsof het goed is. En zij moet het zelf geloven « Paul Nizan, Les chiens de garde, 1932.

Het « klimaat »-protest, dat tot nu toe ongevaarlijk was voor de gevestigde orde, moet niet worden omgevormd tot een offensieve beweging die zich richt tegen degenen die structureel verantwoordelijk zijn voor de huidige ramp, namelijk de grote investeerders en andere multinationals, en degenen die hen dienen, d.w.z. de politici. Schrijf je in voor mijn toekomst is de eerste anti-oproer daad, anticiperend op een onverwachte wending tegen het kapitalisme. Zoals we hebben gezien, werkten werkgevers, marketingbureaus en mediaconcerns al samen om de plundering van de planeet te bestendigen en een meerderheid van de mensen te onderwerpen. In het Nationaal Pact voor Strategische Investeringen hebben de Belgische topmannen duidelijk gesteld dat  » België heeft dringend behoefte aan investeringen. Daarom hopen wij dat dit verslag tot een duidelijk pact zal leiden. We willen het uitvoeren tegen 2030 (…) Het is duidelijk dat het huidige pact slechts het beginpunt is voor deze dringende investeringen. Het Strategisch Comité wil het Belgische economische en sociale model klaarstomen voor het volgende decennium. Het Comité verwacht dan ook dat zijn adviezen snel in concrete maatregelen worden omgezet. Om dit doel te bereiken hebben wij de medewerking van bedrijven, burgers en overheden nodig. « U hebt dus begrepen dat als zij de medewerking van zichzelf (de bedrijven) en de politici hebben, zij absoluut die van ons nodig hebben, die van het volk. De bazen die dit pact ondertekenen zijn zich bewust van de groeiende onwil van een deel van de bevolking om de technologische invasie in ons leven te aanvaarden. Zij weten dus dat er « pedagogie », d.w.z. doeltreffende propaganda, nodig zal zijn om het volk zover te krijgen dat het een overgang aanvaardt die de bazen zo graag willen dat zij een ultieme metamorfose van het kapitalisme betekent (die zij « de nieuwe economie » noemen). verstoring  ») die de winsten voor de komende decennia garanderen en de klimaatverstoring bestendigen door de vernietiging van ecosystemen.

 » Een belangrijk obstakel voor nieuwe installaties is het verzet van een bepaald deel van het publiek. Daarom moet het publiek op objectieve wijze blijven worden voorgelicht en voorgelicht, en moet het debat zoveel mogelijk worden ontmoedigd « . Fremault-comité voor de gezondheidseffecten van elektromagnetische golven.

De demonstraties van de laatste maanden impliceren dus de uitvoering van een komplan dat erop gericht is elk werkelijk revolutionair volksverzet onschadelijk te maken, waarbij de oorlogsreferentie voor zichzelf spreekt:  » Het grove geschut werd bovengehaald: marketeers en reclamebureaus gingen tot het uiterste om de boodschap zo goed mogelijk over te brengen. De persgroepen boden het equivalent van 5 miljoen advertentieruimte  » (Le Soir, 06/02/19).

Reclamebureaus die de boodschap hoorbaar maken, d.w.z. de werkelijkheid verdoezelen om de burger-consument te doen geloven dat hij verandert terwijl hij doorgaat, en fondsen vrijmaken om de promotie te verzekeren… We bevinden ons echt in een mediaoorlog. De machthebbers voeren op verschillende niveaus stakingen uit, die in het openbaar worden bekendgemaakt door de media die hen dienen. We weten dat bij het neerslaan van het begin van de opstand van de Gele Vesten gebruik werd gemaakt van willekeurige praktijken die de dictaturen waardig zijn die België en Europa graag aanwijzen op⁽²⁷⁾, zoals arrestaties en huiszoekingen op basis van berichten op Facebook. Als het volk niet voor de gek wordt gehouden en de oorlog die door de reclamebelagers en de grote mediaconcerns wordt gevoerd, wordt verloren, weten we dat de autoriteiten zullen overgaan tot de tweede fase, de gewelddadige fase, waarin de opstand fysiek zal worden onderdrukt. Hij denkt er nog niet over na, vertrouwend op het moment dat advertenties altijd klanten opleveren.

De grote grap

Bovendien zijn de eisen van groepen als Act for Climate Justice, bijvoorbeeld om hun ongehoorzame acties te staken op voorwaarde dat zij de verzekering krijgen dat « onze » ministers deze « speciale klimaatwet » zullen steunen en er alles aan zullen doen om deze door het parlement te krijgen, anachronistisch. Het is inderdaad te laat om misdadigers te vragen berouw te tonen en hun gedrag volledig te veranderen. Wij moeten de schuldigen niet aansporen, maar op alle mogelijke manieren de macht van het volk vergroten. De rest is tijdverspilling. Door ministers te vragen besluiten te nemen, wordt de infantiele, achterhaalde handeling herhaald waarbij de besluitvorming al tientallen jaren wordt belichaamd in verkozen politieke organen. Daartoe oproepen is ons van onze vrijheid beroven, de macht aanhangen in plaats van haar omver te werpen, de nederlaag toegeven alvorens te vechten, is stilzwijgend de bestaande orde aanvaarden, eigen aan die compromissen waaraan de middenklasse gewend is, die erin bestaat binnen het systeem te strijden en niet tegen het systeem, in tegenstelling tot de « gele vesten » die weigeren het spel van de macht mee te spelen.

Dit verspilde kostbare tijd. En als we dat vandaag weer doen, bereiden we ons voor op onze teleurstellingen over 1, 3, 5 jaar. De beslissing is aan het volk en het volk alleen. Ministers en andere machthebbers hebben zich nooit ten dienste gesteld van het volk, laat staan van de natuur, en hen vragen te zijn wat zij niet zijn kan ons alleen maar in een ernstige impasse brengen, waarvan wij de gevolgen bitter zullen betreuren. We moeten ons niet voor de gek laten houden en de historische kans grijpen om het kapitalisme omver te werpen, om niet te strijden « voor het klimaat », maar tegen het kapitalisme en voor het leven.  » Wat te veel burgers nog niet hebben begrepen, is dat dezelfde historische evolutie die tot de « mondialisering » van de liberale economie heeft geleid, ook de voorwaarden schept om dit systeem te boven te komen. En verre van dat de mensheid veroordeeld is tot de eindeloze heerschappij van het kapitalisme, kan men integendeel zeggen dat de utopie van een bevrijde, broederlijke en rechtvaardige mensheid nog nooit zo’n solide materiële en symbolische basis in de werkelijkheid heeft gevonden. Nog steeds fauMaarhet is belangrijk om te strijden om hiervan te profiteren, en dus ook om te strijden tegen de voorwendselen en lokkertjes die het systeem gebruikt om de strijd te misbruiken, te vertragen en om te leiden. De politieke functie van de sociaal-democratie bestaat er vandaag juist in, de kritiek die op haar wordt geleverd, ten bate van het systeem te recupereren « ⁽²⁸⁾.  » Wat het huidige kapitalisme, het kapitalisme van de « globalisering » en de « postmoderniteit », van de « openheid » en de « mobiliteit », van de « innovatie » en de « flexibiliteit » kenmerkt, is dat het als fundamenteel werkingsprincipe het vermogen heeft vastgelegd om alle mogelijke en denkbare veranderingen te aanvaarden, en er zelfs het initiatief toe te nemen, zolang ze de essentie maar intact laten, namelijk de mogelijkheid om in de kortst mogelijke tijd maximale winst te accumuleren ten voordele van de grote investeerders « ⁽²⁹⁾.

 » Signe voor de toekomst »… van winsts

 » Deze overgang zal druk uitoefenen op hele delen van uw economieën, de meest strategische. Het zal hordes overtollige werknemers in nood brengen, die spoedig sociale onrust zullen veroorzaken en uw democratische verworvenheden zullen beschamen (…) De energie- en digitale overgang zal het milieu in ongekende mate verwoesten. Uiteindelijk zijn uw inspanningen en de tol die de aarde moet betalen om deze nieuwe beschaving op te bouwen zo groot dat het niet eens zeker is dat u zult slagen (…)Uw macht heeft u zozeer verblind, dat u de nederigheid niet meer kent van de zeeman bij het zien van de oceaan, noch die van de bergbeklimmer aan de voet van de berg. Maar de elementen zullen altijd het laatste woord hebben !  »

Guillaume Pitron, La face cachée de la transition énergétique et numérique.

Deelname aan Mandat Climatique of de door de vereniging gelanceerde campagne Sign for my future is een stilzwijgende bekrachtiging van de positie van reclamebureaus en multinationals als geloofwaardige actoren in deze samenleving. Hoewel sommige ondertekenaars uit het maatschappelijk middenveld ontkennen hun organisatie te engageren wanneer zij als ambassadeur ondertekenen, is het op zijn minst dubbelzinnig te noemen wanneer we zien dat de handtekeningen van onder anderen Arnaud Zacharie (CNCD), Céline Tellier (IEW) en Olivier Marquet (UNICEF) te vinden zijn naast die van Axa, BECI, BNP Paribas, Fortis, Cargill, Carrefour, Colruyt, Decathlon, DECLARIE en anderen, onder andere Olivier Marquet (UNICEF) zijn te vinden naast die van Axa, BECI, BNP Paribas, Fortis, Cargill, Carrefour, Colruyt, Decathlon, DEME, EDF Luminus, Facebook, Rossel Group, Ikea Belgium, JC Decaux, KBC, PUBLICIS⁽³⁰⁾…

We kunnen niet hopen dingen te veranderen door onze krachten te bundelen met de klimaatmoordenaars. Anders zullen degenen die deze wereld (de)maken doorgaan, in de veilige wetenschap dat « als jongeren de straat op zijn gegaan, dat niet is met de bedoeling om chaos te veroorzaken of tafels omver te werpen »⁽³¹⁾.

Alexandre Penasse